Mağaranın duvarları sanki yeni kazılmış gibiydi taşlar kesilmiş gibi duruyordu. ilerlemeye çalışırken ahmet’e sesleniyordum sürekli sesim mağaranın içinde yankılanıp ona ulaşıyordu ama seslenmelerimin sadece bir kaçına cevap almıştım. Ama Ahmet’in sesinde bir gariplik vardı her cevap verebildiğinde sesi daha çok kısılıyordu sanki birisi onu benden daha uzak bir yere zütürüyor gibiydi. Mağaranın içinde ilerlerken mağaranın ağzından az da olsa gelen ışık da etkisini yitirmişti artık ya girişten oldukça uzaklaşmış olmamdan ya da havanın zaten kararmış olmasından, tamamen telefonun ışığına mahkum olmuştum.