O ürkütücü ve uğursuz mağara 2-3 metre çapındaydı yani bir insan eğilmeden rahatça içinde ilerleyebilirdi. Orda mısın diye seslendim akşam karanlığıyla iyice kararmış olan bu mağaraya doğru sesim sanki ona hiç ulaşamayacak gibiydi. Buradayım evet! Nolur yardım et dedi korku ve çaresizlik dolu bir sesle. Cebimden telefonumu çıkardım ve flaşını açtım karanlığı aydınlatması umuduyla mağaraya doğru tuttum mağarayı tam olarak aydınlatamıyordu ışık görebildiğim kadarıyla oldukça uzundu. ahmet’in korku ve çaresizlik dolu sesi, karanlık ve daha önce burada olmadığını sandığım mağara ve dalgaların kıyıdaki kayalara çarpma sesi içimde bir ürpertiye sebep olmuştu. Bir an tereddüt ettim içeri girip girmeme konusunda ama cesaretimi toplayıp içeriye girdim dikkatli ve oldukça sessiz adımlar atmaya çalışarak.