Babam ve annem hiç kötü insanlar değillerdi. Eğer paraları olsa her anne baba gibi beni en iyi şekilde yaşatırlardı. Okulun başladığı ilk günler havalar o kadar kötü değildi. Sonradan kış gelmeye başladı ve ayağıma bot alınması gerekiyordu. Annem babam alamamıştı onu dedikten sonra üzülmüyormuş gibi yaparak odama koştum. Camdan dışarı bağırarak Allahım dedim ve hüngür hüngür ağladım. Sonra karşı komşu gördü beni niye ağlıyorsun evladım ne oldu ? dedi. Ben söyleyemem utanıyorum dedim. Sonra beni evine çağırdı. Ben komşuya gittim. Komşumuz 50 yaşında falandı. Çok iyi bir kadındı. Durumu anlattım evladım kıyamam senin istediğin bir ayakkabı olsun dedi. Ve bana ayakkabı almıştı. Allah tekrar razı olsun.