Küçükken fakirliğin ne olduğunu bilmezdim. Yemek yer, uyur, okula gider gelir oyun oynardım. Hayat bana güzeldi. Çikolata yerdim bazen. Kısacası çok mutluydum. Ama ne zaman ? sadece 5 yaşımdayken. Anasınıfına başladığım zaman oyuncak günleri olurdu. Hatta cuma günüydü. Herkes bir oyuncak getirirdi. Okula gittiğim zaman herkesin arabaları ve oyuncak askerleri vardı ? benimse sadece kırık bir uçağım. işte o zaman anlamaya başladım