her sabah olduğu gibi gene saat 7 de kalkmıştık. eşim birgül kahvaltıyı hazırlarken ben de üstümü giyinmeye başladım. o sırada birgülüm mutfaktan bana seslendi. yanına vardığımda bir de ne göreyim elinde bir kavanoz açamıyo. ver dedim şunu hemencecik açıverdim. dönüp birgülüme al bak dedim ben sana dememiş miydim taşı sıksam suyunu çıkarırım diye. o da balkondaki turunçgilleri gösterip taşı sıkacağına şu portakalları sık da içelim bari dedi. bizi bi gülme aldı ki. sonuçta düşünsenize taşın suyu içilmez ama porakalın suyu tatlı olur içilir. sabah sabah güne öyle mutlu ve enerjili başladık ki. sizin de böyle anılarınız oluyorsa anlatır mısınız arkadaşlar.