bak aklıma geldi.
okulun çimlerinde oturduğumuz gün.
karşı taraf havaalanı. arkasında karadeniz.
önümüzde hayatı acele acele yaşamak isteyen insanların süratle araba sürdüğü sahil yolu var.
telefondan o hiç sevemediğim fransızca şarkıyı açtın.
sürekli dinletmeye çalışırdın.
net bi insan olduğumu söylerdin.
şarkıyı sevmedim demiştim.
ellerimin arasında sıkıştırmaktan nirvanaya ulaştığım yanakların düşmüştü.
yüzünde hafif çocuk şımarıklığıyla, hüzünlü bi hal.
severim dedim senin için.