bugün metrobüs durağı yakınında seyyar pilavcıdan pilav yedim ve köşeye çekilip sigaramı yaktım. yanıma 16 17 yaşlarında bir çocuk geldi,abi çok açım banada pilav alırmısın ? dedi. kardeşim az önce sigara aldım param bitti dedim. dedim ama içim el vermedi. neyse çocuk beş on metre uzaklaştı. rahat altı yedi kişiye de sormuştur. pilav alır mısın ? diye. kimisi cevap vermeye tenezzül bile etmedi, kimiside yok diyerek geçiştirdi. çocuk her birine eyvallah çekiyordu. kardeşim gel dedim, pilavcıya gittik. büyük tavuklu olsun dedim.abi dedi tavuk olmasada olur dedi. olmaz dedim. birde ayran söyledim. çocuk'a afiyet olsun demeden; abi annem babam ayrı kusura bakma gibi bir şeyler diyecekken tamam kardeşim afiyet olsun dedim.ve o an insanlığımdan utandım. neden ilk başta yok çekiyorum ki,direkt al.ama beni bu hale getirenler huur çocukları.her köşe başında serseriler sigara;pekekentler, dilenciler para isteyince istemsizce hayır,yok demeye alışmışım. helali hoş olsun, allah yardımcısı olsun. kamu spotu gibi olacak ama, para isteyene para vermeyin.ama açım, karnımı doyururmusun kelimesini duyduktan sonra son kuruşunuza kadar harcayın. emin olun vicdanınız çok rahat edecek. hayat,güllük gülistanlık değil, bizlerinde başına gelebilir. sizi seviyorum ve iyi geceler diliyorum