uykularımdaki verimsizlikten olacak mal gibi bi gün yaşamaya başladım yemek filan yiyemiyordum pasa sigara içiyor kimseyle konusmuyordm günüm tak gibi geçmişti sevgilimn saçma sapan sorularındanda bıkmıstım eve kendimi zor attım biizm bülentin arkadasları evdydi içim daralıyodu odama çekldm kapıyıda ktledm dısarıda çıkmıyordm saat ilerliyordu patlıcak gibi oldum çıktım biraz onla bunla lafladım ama yok üstümde bi mallık var vede saat bayağ ilerlemişti tekrar odama geçtim yatağıma uzandım… mezarlıktaydım lan ne işim var benm burada diyerek etrafta dolaşıyorum çok pis terk edilmiş bi mezarlıktı az ötede bi mezar gözüme takılıyo yaklaşıyorum kimnmiş amk burası diyorum okuyorm benm adım yazıyor nasıl olur lan diyerek yere yıkılyordumki etrafımda bi sürü karartı oldugunu farkettim ve mezarın üstüne doğru düştüm ağlamaya başladım istemsizce korkuyor cırpınyordum bir elin ayağımı tutunu hissettim… Allahm bu nasıl bi kabustu zangır zangır tittriyor ağlıyordum sabaha kadar yatagn içinde korkudan titredm, resmen kıvrandım.