Evren var ve orada, evrenin nasıl oluştuğunu asla tam olarak, tam boyutuyla anlayamazsın. Öğrendiğimiz birkaç bilimsel bilgi üzerinden, bilimsel bilgiler ki matematik denen en güvenilir, kendi içinde tutarlı mantıksal dili kullanır; sen ancak bunu araştıranların bilgi kırıntısının başka insanlarca, 2.el olarak yorumlanmış, popüler haline ulaşabilirsin. O bilgi de sadece senin zihninin anlayabileceği bir düzeyde ve sığdır. Zeki değilsin, akıllı değilsin. Sadece diğer hayvanlara göre gelişmiş bir zekaya ve bilince sahipsin. Ve bununla ancak bunun içinden çıkan sembol, kavram, tanımlar üzerinden nesneler dünyasına, dış dünyaya bakabilirsin. Bu da senin, o küçücük penceren... Diğer insanlar gibi. Ve bunun üzerinden de bildiğin tanım, sahip olduğun inançsal paradigma üzerinden ancak anlamak isteyeceğin kadarını, duygusal inançlarından kopmadan, bildiğin kelime, kavram, sembol dağarcığı ile, kendi dilin üzerinden, kendi mantık ve kültür seviyen üzerinden bir şeyler anlayabilirsin. Analoji, örnekler, çıkarımlar, 2.el bilginin başka insanların kendi zihni ile açıklamaları vb. üzerinden. Ve ancak anlayabildiğin, bilişinle kavrayabildiğin kadarını. Asla hiçbir şey hakkında yeterince bilgi sahibi olamazsın. Asla her şeyi bilemezsin, bilemeyeceksin de. Bu senin seçimin değil, bulunduğun şartlar ve şansın doğal bir sonucusun. Buraya isteyerek gelmedin, isteyerek bir erkek değilsin, isteyerek insan değilsin, isteyerek bu evrende, galakside, gezegende değilsin... Sen hiçbir şeyi istemedin, ama yaşamak için bazı şeyleri arzu etmek zorundasın. Nefes almayı, yemek yemeyi, su içmeyi, kendini dış tehditlerden korumayı ve kendinin biraz başkalaşmış kopyalarını yaratmayı...