Duyduklarım karşısında şok olmuştum. Tarikata falan üye olmasını bir kenara bırakın benden neredeyse bir senedir hoşlanıyor olması. “Yoksa hepsi sadece bir yalandan mı ibaret?” “Ya benim ona karşı hissettiklerim?” “Ona karşı duyduğum sevgiden en ufak bir şüphem bile yok!” “Peki bu tarikat olayı nedir?” “Benim öyle tiplerle hayatta işim olmaz.
“Herşeyi göze almak için ne kadar sevmen gerekir?”
Buna benzer bir açıklama yapacağını, nerdeyse mekandan çıktığımızdan beri tahmin edebiliyordum. Peki neden bu kadar şaşırmıştım. Sanırım sürekli olarak bana farklı bir konuşma yapacağını “Ben onlardan değilim seni yanlışlıkla buraya getirdim.” diyeceğini umut ediyordum. Bu kadar güzel bir kızın sigara içebileceğine inanmamak gibi bir durum. Ben bunlara inanmanın ne kadar zor olduğunu düşünürken, bu düşüncelerime bir ironi olması için mi bilmiyorum. Yasak olmasına rağmen cebindeki muratti paketini çıkartıp bir sigara yaktı. Düşünmeyi bırakıp hemen irkildim.
+Napıyorsun kızım attırıcaksın bizi daha yemeklerimizi bile yemedik..
Tek bir kelime bile cevap vermedi. Yüzüme bakıp sadece dudaklarının sol kısmı ile biraz sırıtıp, bir nefes daha aldı ve asma katın sonradan yapılmış penceresini aralayarak külünü silkti. O an o sigara içmeyi bırakmayacağını daha iyi anladım. Onun bu pervasızlığı ve az önce söyledikleri karşısında bir sigarada benim yakasım geldiyse de o kadar cesaretim yoktu.
Ben sadece aklımdaki soruları tek tek sormak istiyordum. Heyecanlandığımı anlamaması için önümdeki yarım kokoreçi elime aldım. Büyük bir ısırık attım. “Yine acı koymaması gerektiğini söylemeyi unutmuşum.” Sessizliği o bozdu