Seni çok iyi anlıyorum kardeşim. Bende hemen hemen aynı durumdayım. Benimki yaşıyor ama yaşamasa bundan farklı olacağını zannetmiyorum. Annemle babam ben 5 yaşındayken ayrıldılar alkoliğin tekiydi babam. evde etmediği küfür, kırmadığı cam kalmamıştı. Bazılarını hatırlıyorum yaşımın küçük olmasına rağmen, zorla bira içirirdi bana. tokat atıp ağlamayacaksın diye bağırırdı. şimdi bunları hatırlayıp ona karşı nasıl nefret duymayım? evimiz arabamız vardı tefeciler kapıya dayanınca onlarda gitti. Annem en sonunda dayanamayıp bizide alıp dedemin evine getirdi. Dedemde, seninde çocuklarınında başımın üstünde yerin var dedi allah razı olsun. Şimdi ne haldemiyim. Çok şükür iyiyiz hepimiz. Dedem geçen sene vefat etti. Ananemle birlikte kalıyoruz. 2 ablam vardı onlarda evlendiler. Ben şuan üniverste okuyorum ve adam gibi okumaktan başka çarem yok. Üstümde o kadar sorumluluk var ki bu yaşımda sanki elli yaşındaymış gibi olgun davranıp düşünüyorum. Velhasıl babasızlık zordur. Arkanda kimsenin gölgesinin olmadığını bilmek daha zor.. Yalnız olduğunu bilmek daha zordur..