o gün bana yaşadığı travma nedeniyle hafızasında problemler olduğunu ve bu sebeple kafayı sıyıracak gibi olduğunu anlattığı zaman, bunun çok korkunç bir şey olduğunu düşünüp onun için üzülmüştüm. şimd düşünüyorum da,zayıf bir hafıza bir insanın başına gelebilecek en büyük mutluluklardan biri olsa gerek.cam kırıkları gibi yüreğime batan anılar yüzünden kolumu kaldıracak mecalim yok artık. kafamın içi, ölmüş insanların eşyalarıyla dolu tozlu bir tavanarası kadar ürkütücü. nereye elimi atsam yok olup gitmişlerle dolu bir fotoğraf albümü buluyorum.