toplumla barışmaya çalışın amk. mesaj atanların çoğunun ya okulu ya da dershanesi var ama hala asosyalim ve hiç ortamım yok diyor. oğlum biraz değerlendirmeye çalışın şu günlül aktiviteleri. gidin kızın birinden not isteyin kitap isteyin. illa kız olması gerekmez amk erkeklerlede sohbet kurmaya çalışın not isteyin ya da ne bileyim bi bilardo okey tavla bi taklar atalım çıkışta deyin amk en ince ayrıntısına kadar girmek istemiyorum yani örnekler vermek istemiyorum ama harbiden durumu fena olan adamlar var amk. oğlum bu kadar pasif olmayın lan ilk önce işe kardeşim diyebileceğiniz adamlar edinmekle başlayın. sonra kızlar hakkında hiçmi bilgin yok bu arkadaşınla konuş amk. iddaalaş olum bak şu kızla nasıl tanışacam şimdi 2 dakikada ayarlayacağım de birazda kendini fişfikle. birazda kendiniz uğraşın amk. ben bu durumdan kurtulacağım deyin kendi kendinize. ulan hiç mi olmadı gidin kahvedeki dayılarla okey oynayın binler bu bile bi başlangıçtır. bu dayıalra geçmişteki yaşayamadıkları ve bu yaşayamadıkları için duydukları pişmanlıklar hakkında sorular sorun ve kendinize deyinki ben aynı pişmanlıkları yaşamayacağım bu yüzden de kendimi düzeltmeye çalışacağım deyin.

beyler vallahi çıkabilirsiniz oğlum bu ruh halinden o kadarda zor değil amk. ama biraz sadece çabalayın. hiç çabalamıyorsunuz olum okuldan eve gelip inci sözlüğe giriyorsunuz yada vurduran huurlar gibi günlük dizilerinizin başında sabahlıyorsunuz. biraz hayatınızdan şu sözlüğüde televizyonlarıda çıkarında kendinizi düzeltmeye çalışın. ulan çıkamasam ben çıkamazdım amk eski halimi tanımlayayımda bi görün amk.

koca burunlu kepçe kulaklı tipsiz zütün tekiydim. sadece çıplaklığını kapatması için giyinen sünepe gibi ortalıkta dolanan gerizekalı aptalın tekiydim. bi erkekle bile arkadaşlık kuramazdım amk. aklımdaki düşünceler hep "ulan şimdi çocuk benle arkadaşlık kurmaz istemez yanında benim gibi bi malı gezdirirse eğer kalitesi düşer çocuğun o yüzden gerek yok çocugunda kalitesini düşürmeye" gibi düşüncelerdi. ki hal böyle olunca kızlarla nasıl muhabbet kurabilirdim ki amk. imkanı yoktu böyle bir şeyin düşüncesi bile bana çok uzaktı. ulan olum sen okuluna git gel boşver kimse sana bulaşmıyor zaten sende kimseye bulaşma. sen hayattan ekgib olsan kaç yazar amk zaten seni takan gibleyen kimse yok ki diye düşünürdüm. yüzümü göremesinler diye hep şapka çekerdim. artık hayattan kendimi dışlamış intiharın eşiğine gelmiştim. ulan birisi bana bakarken bile hep kötü şeyler düşünürdüm kesin benim ne kadar koca burunlu kepçe kulaklı biri olduğumu geçiriyor aklından derdim hep. boynu bükük zürafalar gibi dolaşırdım ortalıkta. dışarıda kaldıgım süre bana işkence gibi gelirdi bir an önce dolmuşa atlayıp eve gidesim gelirdi dışarısı bana göre değildi çünkü her yerde insanlar vardı. devamsızlığım lisede 19.5 gün raporlu 24.5 gündü hep mecburiyetten gitmek zorundaydım hep. bi yandan aile baskısı diğer yandan sosyal baskı beni hayattan bezdirmişti. sosyal baskı yoktu belki ama ben öyle düşünmek istediğim için vardı diyebilirim.

şimdi ben bu haldeyken bu hale gelebilmişsem kimse bana ben çıkamam bu ruh halinden diye kuru laf kalabalığı yapmasın amk.