beni yoran hayata karşı son yazılarım

Senli geçti desem anlamazdı bu yüzden "berbat" dedim "hadi ya, neyse birdahaki sınavda toplarsın" dedi ben daha kırılan kalbimin parçalarını toplayamamıştım. "sanmıyorum" dedim tek kelimelik cevabım konuşmayı dondurmuştu. Ayağa kalkmaya çalıştığım her anı kollayan hayat yine düşürmüştü beni. Artık kalkmaya çabalamıyordum. ikinci sınavlara da girdim yine benzer konuşmalar geçti zaten artık sınav akşamı bekler olmuştum mesajını. Sanki önemsermiş gibi doğum günümde bile mesaj attı. neredeyse gün bitmek, doğum günüm geçmek üzereydi "mutlu yıllar" demiş -sensiz mi?- "teşekkür ederim ama facebook bildirim gönderince pek bir anlamı kalmıyor" dedim hemen emin olmak için facebooka girdim arya'nın doğum tarihine baktım, doğum tarihini gizlemiş. "mesela ben senin 19 temmuzda doğduğunu, facebook'ta gizlemene rağmen biliyorum" dedim tarih yanlışsa rezil bir duruma düşecektim. "benim hafızam o kadar kuvvetli değil" dedi "bilirim" dedim yine kaçtı benden. Sonra sene bitti. Puanlar berbat.. Büyük umutlarla ailemi bırakarak gittiğim şehirden hayal kırıklıklarıyla dönüyordum. Bir insan dolusu hayal kırıklığı..