Part 7:
Kabusun bitip bitmediğini ilerleyen günlerde görecektik. Ama benim o yaşadıklarımdan sonra ne yaşamaya hevesim ne de mecalim kalmıştı. Şehire döndüğümüz gün ortalıkta robot gibi dolaştık ne birini duyuyorduk ne de görüyordük. Düşüncelerimiz dün gece olanlardı, zar zor evin yolunu bulduk. Eve girdik, koltuğa oturduk ne kadar oturduğumuzu bilmiyorum ama Alp'ten "off" sesini duyduğumda havanın karardığını farkettim. Kalk dedim oğlum bir şeyler yiyelim yoksa ölecez açlıktan, aslında yemeği düşünecek aklım yoktu sadece motivasyonu yüksek tutmaya çalışıyordum. Çayı koydum, Alp seslendi içerden Hoca lafını duyunca fırladım, aldım telefonu hoparlore, bitmez yavrum bitmez dedi. Ne diyorsun hoca dedim. O dedi, onlar buraya bakıyorlar seni arıyorlar. Ulan neden ya ? Neden ? Alp o ezanı okuduğunda gitmişti neden geri geldi ? Dur bi dakika onlar mı dedi hoca ? Yıkıldım. Birinden korkarken birden fazlasını nasıl defedecektik. Hoca buraya gelmeniz gerekir dedi net bir biçimde. Ölüme mi çağırıyorsun sen bizi hoca, Allahım ya sabır. Keşke hiç gitmeseydiniz, gelmeseydim o, s*ktiğimin köyüne. Ertesi sabah yola çıktık.