beni yoran hayata karşı son yazılarım

Üniversite sınavının akşamındaydım ama sıradan bir akşamdan farksızdı. Mal gibi yatakta kıvranıyor zaman geçirmeye çalışıyordum. Telefonumun titremesiyle irkildim "yarın için başarılar" diye bir mesaj Arya'dan. Hani bir şiir okur ya da anlamlı bir şarkı dinlersiniz ya inanın bu sıradan cümleyi okurken içim ürperdi. Dakikalarca ekrana baktım sonunda "teşekkürler" yazabildim. Evet çok fazla istedim benimle daha fazla konuşmasını çok fazla istedim ama olmadı işte. iki cümlelik bir konuşma. Sınavda bile aklımdan çıkmayan o iki sıradan cümle.. O gece sınavdan çok aklım Arya'daydı. Bir mekanı kapatmak gibi aklımı kapatmıştı Arya. Her köşesi onundu. Nitekim sınavda da kitapçığın ilk sayfasına Arya yazdım. Hatta bazı sorularda sıkılıp Arya'ya şiir yazdım. Evet hayatımı değiştirecek bir sınava girmiştim ama aklen bulunduğum yerde değildim. Aklımı kaybetmemiştim nerde olduğunu çok iyi biliyordum. Sol kolumun ve sol bacağımın saatin akrebine, sağ kolumun ve sağ bacağımın saatin yelkovanına bağlı olduğunu hayal ettim biraz daha zaman geçse parçalanacaktım. Zaman, dünyanın en acılı ölümü olsa gerek. Berbat sınav sonrası alkol üstüne alkol. Ertesi akşam ise Aryadan bir mesaj daha "sınavın nasıl geçti?"