nereye kusacağımı bilmediğim bir öfke var içimde. aslında hep var, sadece susturmasını biliyorum onunla yaşamasını biliyorum. susturmak istemiyorum ben öldürmek istiyorum. insanları öldürmek istiyorum bıktım artık gereksizce yaşayan binlerden hayatı para olmuş sürtüklerden bıktım oğlum. onu bulup her hücresindeki acıyı hissettirmek istiyorum önce kendi sigaramı yakıp ilk nefesi çektikten sonra aynı çakmakla tutuşturmak istiyorum pantolonunun paçalarını. debelendiğini görmek istiyorum gözlerindeki korkuyu istiyorum o bana hayat verecek korkuyu. 20 yıldır hissetmediğim pişmanlığı onun ya da onların gözlerinde görmek istiyorum ateş yükselirken. sonra hep çantamda olan çakıyı çıkarıyorum. ilk defa bu şekilde kullanacağım. ateşe alışkınım, sıcaklığı canımı yakmıyor uçkuruna saplıyorum, bir daha, bir daha. ateşin aydınlattığı odamız çok güzel, aynada kendimi görüyorum bu sayede. karanlık değil çünkü öfkemin ateşi her yanı aydınlatıyor.