/i/Korkunclu

Korkularımız yaşamımızı yönlendirir.
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 126.
    0
    adresi verdiği eve gittim zili çaldım. kapıyı hemen açtı. it bakışlı dilan gir diye seslendi. evde tek başına yaşıyodu. ailen nerde dedim. yoklar dedi. nerede dedim bi bakış attı ki beyler altıma sıçacaktım. cevap vermedi. evi karanlıktı. bi kaç tane lamba yanıyodu. takip ediyordum. odasına geçtik. ufak gece lambası gibi bişey yanıyodu. kapıyı kilitledi. muskan yok demi dedi. hayır dedim. halıyı kaldırdı. mumlar vardı yatağının üzerinde şunları yuvarlaklar şeklinde üç köşeye diz bi üçgen yap o üçgenin içinden tekrar bi üçgen yap. pentagram çizdirdi mumlardan hepsini yak dedi bana. yaktım hepsini ışıkları söndürdü. hazır mısın dedi. altıma sıçıyordum. hazırım dedim. gözlerini kapat ve sakın konuşma dedi. bi kitap çıkardı. kalın eski bi kitap. arasından bi bıçak çıkardı. bi pentagramın ortasına bi tas koydu. elini hafif bi çizikle kesip kanını akıttı. bıçağıda yanına koydu tekrar. içimden dualar okumaya başladım. bana döndü. dua okuma sakın diye bağırdı. nereden anlamıştı amk ? ödüm kopuyordu zaten her an altıma akıtabilirdim. kitabı açtı bişeyler mırıldandı seslice. arapça bişeyler. gözlerim kapalıydı benim sadece nefes almaya çalışıyordum. boğuluyo musun dedi evet dedim. buradalar dedi. altıma sıçtım aç gözlerini dedi. açtım. yanıma baktım sağıma soluma bişey göremedim göremezsin dedi.
    ···
   tümünü göster