insanlara karşı kırıcı olmamaya çalıştım. çokça okuduğum ve gereğinden fazla inandığım gibik masal kitaplarında ruh diye bir şey vardı çünkü.ruh acıtılmamalıydı. gerçek bir centilmen kılıcıyla düşmanını öyle ustalıkla doğramalıydı ki,yüreğini dilimlese bile ruhuna dokunmadan yapmalıydı bunu. cesaretini değil de ana damarını kesmeliydi hısmının. centilmen dövüştüm. ortaçağdan kalmış değer yargılarımla yenildiğim yetmedi bir de taşak oğlanı oldum.ben hiç yara almadım. benim doğrudan yüreğimi öldürdüler.tek tuşla nakavt oldum. düşmanın terlememişti bile.