Bir yemi batırır açıklarda, bin yemi yaparım avuçlarımla. Nereye gitsem tuz kokusu, ne yöne dönsem okyanus, kendimde boğulurum sanrılarla. insanlar, ömürler, renkler ve betondan izler bırakıp ardımda bir kaptan gibi kaybolurum pusulasız pasifik yorgunluğunda. Keşfedilmeye aç, kalabalığa tok ikilemlerinde hep ben yaşarım gürültünün bittiği sessizliğin cana tek ettiği rüyalarda.