bu gece dolunay var falan ya

madem şiir seviyosun yazarım sana her zaman * bu edgar allen poe nun şiiri. netten güzel bi çeviri bulamadım kendim çevirdim. umarım beğenirsin. gerçi orjinali daha güzel

UYKUCU

Haziran ayının bir gece yarısı
Tenimde gizemli ayışığı
Altın kıyılarından
Islak, sarhoş edici tütsüler yayan
Ezgiler eşliğinde akışan damlacıkları
Dingin zirvelerin üstündeki
Usulca evrensel vadiye kanatlanan
Ulaşılmaz, gizemli ayışığı...

Eğiliyor biberiyeler mezarına,
Dalgalarla yayılan zambaklar
Göğsüne sarıyor gecenin sisini
Çürür suskun yıkıntılar
Uykusunda
Lethe gibi, bak! Göl,
Bilerek uyukluyor
Hiç uyanmayacakmış gibi
Uyuyor tüm güzellikler!
Irene'in yazgılarıyla yattığı yerde
Ah, görkemli prenses! Gerçek olabilir mi-
Bu pencere, geceye açılan?
Ağaç tepesinden arsız esintiler
Alaycı kahkahayla cumbanın arasından sızıyor.
Dolaşır büyücü ve hayaletler
Odanda ordan oraya uçuşarak
Üstünü örten perde dalgalanır,
Gelişigüzel, korkuyla.
Süslü kapağı üstüne kapanmış
Altına saklanan uyuyan ruhunun
Uzayıp kısalıyor duvarlarda gölgeler
Beyaz hayaletler gibi uçuşan...
Ah, sevgili prensesim! Hiç mi korkmuyorsun?
Ne rüyalar görüyorsun?
Belli ki uzak denizlerden gelmişsin
Küçük bahçemizin sadık ağaçlarına
Ne tuhaf solgunluğun... Giysilerin...
Saçlarının uzunluğu
Ve bu dayanılmaz sessizlik!
Prenses uyuyor! Ah, bırakın uyusun
Kutsal sığınağında, derin derin
Cennet aziz gibi saklasın onu
Bir kez daha kutsal kılınsın bu oda
Bu yatak, melankolik, bir kez daha!
Yalvarırım Tanrım, gözleri açılmadan
Gömütüne hayaletler uğramadan
Uyusun prensesim!
Aşkım uyuyor! Ah, bırakın uyusun
incitmesin solucanlar bedenini
Uyusun sonsuza dek
Yaşlı ormanın nemli loş kuytularında
Açılsın yüksek kemerleri gömütünün
Dağıtarak karanlığı ansızın
Üzerinde işlemeli tabut örtüleri
Anımsatır atalarının cenazesini
Gömüt civarında küçük, yalnız...

Küçük bir kızken
Taş atardı prenses
Gömüte, büyük kapının dışından
Taş dışında, bir yankı daha,
Titrerdi düşüncesinden,
Zavallı günahkar çocuk!
Ölünün iniltisiydi, yükselen gömütten...