beni yoran hayata karşı son yazılarım

Sabah yatağımdan kalktığımda dün yaşadıklarımın rüya olabilme ihtimalini düşünüyordum. Bugün okul yoktu yani arzuyu görmeyecektim. Arya? Hayır onu görmeyi katiyen istemiyordum. Evet içimde hala ona karşı bir şeyler hissetsem de kafamı arzu ile meşgul ediyordum çünkü arya'nın daha çok canımı yakmasına izin veremezdim. Dershane gidiş dönüş derken eve geldim ve bilgisayarı açtım. Arzu çevrim içi ama sadece fotoğrafa bakıyorum öylece küçücük fotoğrafta takılı kalmışım ki mesajı görememişim. "hey nasılsın?" demiş gecikmiş olsa da cevap verdim. Biraz konuşma sonrası bana peçeteyi sordu utandım lan normalde yazamam bile böyle bir şeyi "biliyorsun benim mendilim yoktu senden istedim" yazdım sonuna da gülücük koydum. "hadi öyle olsun bakalım" dedi gülücük gülücük.. Uzun uzun konuşacak ne bulduysak konuştuk. Bir ara ısmarladığı çay konusu döndü ben de kıza kahve sözü verdim. O hafta sürekli mesajlaştık, uzaktan bakıştık gülümsedik ama hiç yüz yüze konuşmadık. O hafta sonu kahve içmeye çağırdım hiç itiraz etmemişti. Arzuyu dolmuş durağında bekledim sonunda gelmişti sarılışımızda uzun sürede oluşmuş gibi duran bir samimiyet vardı. "nereye gidelim" dedim "fark etmez" dedi "hadi söyle bir yer" dedim uzatacağımı anlayınca "tamam o halde ... kafeye gidelim olur mu?" dedi. Madem yedik bir halt korka korka da olsa o tanıdık kafeye gitmeyi kabul ettim. Karşılıklı oturduk, ortam güzel, arya yok zaten şimdi derste olması lazım bak hala aklımdan çıkmamış ders saatleri diye düşünüyordum. Bir haftadır konuştuğum kız -elbet birazcık da öncesi var- bana arya'dan daha sıcak davranıyordu. Arya gibi değildi daha cana yakındı. ben kendime öyle inandırmaya çalışmıyordum apaçık öyleydi.