bırakmak... Doğru bir karar verdiğini düşünmüyorum.Bu konu hakkında
konuşamaz mısın onunla?
— Denerim Profesör, ama geri döneceğini sanmıyorum. Bilirsiniz çok inatçı bir
çocuktur.
— Bilmem mi... Babasının ölümünden sonra kendini ne denli bir boşluğa
soktuğunu hayal bile edemiyorum... Neyse, bu tür konuları sınıfta
konuşmamak gerek. istersen dersten sonra daha ayrıntılı bir şekilde
konuşabiliriz, tabi derse katılacaksan...
— Tabiki katılacağım Profesör. Sadece görüşümü belirtmiştim, tabiki
katılacağım derse.
— Sen çalışkan bir öğrencisin Burak. Kendini geliştirmen konusundaki
çabalarının karşılığını ileride alacağını düşünüyorum.
"Evet, şimdi derse dönüyorum. Dave Rose bildiğiniz üzere 2014 yılında
yaşanan facianın en büyük sorumlularından biridir, yaptığı biyolojik silahın
yan etkileri araştırılmadan kullanıma sokulması sonucu oluşan facia dünyayı
şu anki haline getirmiştir. Bu durumdan her ne kadar memnun olmasakta
Dave Rose oldukça iyi bir bilim adamıydı... "
Profesör Mercan dersini anlatırken son söylediği cümleyi kafasında şu şekilde
tamamlamıştı;
"iyi de bir baba mıydı acaba?"
Derse devam etti Profesör.
"Şimdi size bu bilim addıbının bilim dünyasına katkılarını ve kullandığı
teknikleri anlatacağım... "
Dakikalar geçerken Profesör Mercan'ın gözüne sürekli birbiriyle bakışan Elmir
ve Irmak takılıyordu.. Bunu her ne kadar doğal karşılasa da dersi dinleyen
diğer öğrencilerin dikkatlerini dağıtıyorlardı, müdahale etmesi gerekiyordu.
—Elmir, son anlattığım konudan ne anladın?
—Iııı..Şey..Dave Rose varmış... Iııı biyolojik... Neydi o ya... Silah..
—Peki o zaman sorunun cevabını Irmak'tan dinleyelim.
Irmak utancından dolayı kızaran yüzünü saklamak için başını sıraya doğru
eğdi ve sessizce;
— Dinlemedim...
— Dinleyin çifte kumrular, burası bir aşk yuvası değil.
Profesör Mercan saatine bakıp tekrar Irmağa doğru döndü;
— Zaten ders için ayrılan süre bitmek üzere, dilerseniz dışarıda bakışmaya
devam edebilirsiniz. Ama bu durumu sınıfıma sokmanızı istemiyorum