merhaba,

sözlükte çokça kasiyer kız konusu açılmakta. geçen ay ben de bir kasiyer kıza tutuldum. kafaya koydum ne yapabilirim diye.

erkek arkadaşlara, foruma sormayı komple sildim akıldan. kız arkadaşlarıma danıştım.

kız accccayip tatlı ki anlatamam. kumral saçlı, yeşil gözlü. buğday tenli, orta boylu. ulan o kadar saf ve güler yüzlüydü ki...

her neyse, kız arkadaşlarıma şu soruyu yönelttim hep; "sen kasiyer kız olsan, nasıl yanaşsam hoşuna gider?" bu soruya karşılık kimisi git şak diye tanış numarasını iste dedi, kimi ise istet birinden dedi.

hiç birine uymadım. bir hafta boyunca gözünün alışması için marketin boş olduğu saatlerde markete gittim. bir de marketin tam kapanmak üzere olduğu saatte.

her şey planıma uygun gidiyordu. adını falan öğrendim, kasada hal hatır sorar olduk birbirimize.

daha sonra bir gün patlattım bombayı, "ya meltem, numaranı versene müsait olduğunda konuşuruz whatsapptan falan" dedim. şaşırdı güldü tabii ki, ama pozitif enerjiden kaynaklanmış olacak ki numarasını verdi hemen.

o günün akşamı yazdım ama, uyku saatine denk geldi heralde, nasılsın iyiyim v.s 2 kelamdan sonra "yarın uğrarsın konuşuruz, iyi uykular * " yazdı.

evelsi gün markete gittiğimde orada olmadığını gördüm, çok üzüldüm tabii ki. hevesim kırıldı. sonuçta o yazmıştı, yarın gel diye. beni sallamak için öyle yazdığını v.s düşündüm. whatsappta son görülmesi sabah 07.55 falandı. ben merak ve hüzün içerisindeyken öğlen aradı beni, elim ayağım titredi heyecandan. meğersem annesi hastalanmış, başında beklemek durumunda kalmış. bana müsaitsen ekmek alıp gelebilir misin, hem görüşürüz, hem de markete görünmek istemiyorum dedi. evlerine gittim, kapıyı açtı falan böyle ev hali bir topuz yapmış, amanalla yani. çok şirin pijamayla. kafasını ezesim geldi resmen

içeri gel dedi, hiç beklemezdim. girdim annesi oturmuş, bu sıcakta üşüyorum diyor. grip falan olmuş. nasıl oldu bilmiyorum, iki dakikada tanıştık, yemek yedik hatta. bayağı utandım hatta. bayağının bayağısı hatta.
ama annesi çok sevmiş beni, çok efendi falan demiş sonradan.

aramız çok iyi oldu böylece. artık mesaj değil araşıyorduk. markete gitme alışkanlık olmuştu artık. gitmeden önce whatsapptan yazıyordum, öğle yemeğini sormak veya marketin boş olup olmadığını sormak için.

öğle yemeklerinde görüşme, akşam whatsappta konuşma, gün içerisinde işten kaytarıp görüşme derken bir kaç hafta geçti. annem, babam yazlığa gidecek, işten izin alamadım. yalnız kalıcam haha falan diyordu. ailesi yazlığa gittikten sonra, gece bana "korkuyorum" diye mesaj attı. kalkıp gittim evlerine. kapıyı tıkladım ama açmadı. aradım, açıp birisi kapıyı tıklatıyor diye ağlamaya başladı

ben olduğumu söyledim, içeri aldı hemen. ışıklar falan açıktı zaten komple. ben bir vc gideyim dedim, nerede olduğunu gösterdi. girdim bir baktım ki alaturka tuvalet var, hiç sevmem. tam çıkartmış işerken tuvaletin içinden yılan çıkıp benim malzemeyi ısırdı. ben de hemen kızı çağırıp yılanı boynuna dolayarak boğdum. yılanla birlikte evimize gittik.

o günden sonra markete bayan kasiyer almama kararı verdiler. ben de artık 10dk markete yürümek yerine kapının önündeki bakkaldan alışveriş yapmaya başladım.