ne kadar boktan bi dunya

anlamsız cümleler kurmuştum,
ağlıyor ve susuyorudum.
yürümek
hep yürümek ve bağırmak bazen.
aksi bir şekilde düşünmek.
saçlarım da sakladığım birkaç
yağmur damlasın da kaybolmak.
sokaklar da ellerimi ceplerim de koşturmak.
kılıçsız bir savaşçı gibi
sarışın bir huur
sokaklar da dolanmaktı yaptığım.
maviliğe küsmek
girnin tonlarıyla düzüşmek gibiydi.
tüm sanatı bitiyor ve
aynı gecenin şafağın da doğuyordu kadınlar.
umut ve inanç cephanesinin bitişi.
garip ot kokusu
ambulans sesi ve bilinçkaybı.
öylesine yaşadığımın farkı,
tadtığım elmanın kızıllığına küfürdü.
bir çocuk tokantın da nefessizdim.
yalnızığıma dostluk
kalabığa yabancılık ve pastı.
küfürleri düşünmekti sonra.
bir bahçe de,koca gökyüzünü kanatmak.
sıradan herşey,
cinnetim ve kanayan parmaklarım.
duruyordum bir sokakta,
beynime çakılan binlerce mercedes.
hatırlıyordum,
gidişini ve gidişinin ilk gününde olduğumu.