Yine o tatlı rampayı yürürken, mutlu çiftlere bakıp "sen hiç mutlu olamayacaksın olum" falan diyordum. Kendime ilginç küfürler düşünüyordum işte, "aaa moron güzel! hem salak, hem kendini ifade edemeyen birine yakışır" diyip kendimi neşelendirmeye falan çalışıyordum. sigaralar o yol boyunca birbirini kovaladı. öğrenci misali 2 odalı vasat bir evde oturuyordum müstakil 3 katlı evin giriş katı. ev sahibim sami amcada hayatı boyunca bekar olarak yaşamış 50'li yaşlarında, beyaz saçlarının önleri dökülmüş, hafif kambur, buğulu sesi olan bir ihtiyar delikanlıydı. muhtemelen bekar yaşadığından olacak ki aşırı olmamak kaydıyla gürültü yapmama, eve onu bunu getirmeme çok karışmazdı. benden aldığı kira ve emekli maaşıyla geçinmeye çalışan bir adamcağız işte. haaa en üst kat mı? evin çatısı çok akardı o yüzden orda kimse yaşamazdı. karamsar olduğum günlerde sami amca, gelirdi aklıma... gelicekteki halim falan der, hiç öyle olmayacağıma inanarak kendimi avuturdum.