kız ismini söyleyip benimkini sorduğunda bende tüm muhabbet son bulmuştu. ilk ya da ikinci haftanın sonuydu net hatırlamıyorum, hoca yerlerimizi belirlemeye başladı. kısalar ön taraflara, uzunlar arkaya vesaire. benim lapayeva ile münasebetim dikkatini çekmiş olacak ki bizi yan yana oturttu. bir sene içerisinde sınıfa her gün onu görecek olmanın mutluluğuyla gittim. kalem ve silgi paylaşmalarımızı dahi hatırlıyorum lan. pembe bi silgisi vardı. ablasınındı sanırım biraz eskiydi. durumu parlak olmayan bir ailedendi belli. zaten okulun çevresinde durumu en iyi olan aile toplum nezdinde orta halli olarak adlandırılıyordu. bir gün suluğunu evde unutmuş. benden suluğumu paylaşmamı istemişti. o gün beraber aynı suluğu kullandığımız için öpüşmüşüz gibi saçma bi hisse kapılmıştım. okuldan dönüş yolunda bir bayır vardı, ordan koşarak indiğimi ve duramayıp yolun sonundaki tellere yapıştığımı hatırlıyorum.