beni yoran hayata karşı son yazılarım

Dershane çıkışı Arya'yı almaya gittim aslında sıradan bir akşamdan farksızdı; her zamanki gibi yürüyerek eve gidecektik tek fark benim geri çarşıya dönmem gerekiyordu çünkü bir saat sonra dersim vardı ama arya ile yürümeye değişmezdim gerekirse tramvayla geri döner, dersime yetişirdim. Dershanesinin kapısına geldim, kapıda "kendi öğrencimiz hariç giriş yasaktır" yazıyordu. Mağazaların kapılarına yapıştıdıkları "evcil hayvanla girilmez" uyarısından farksızdı. Neyseki çok bekletmeden arya, arkadaşları ile dışarı çıktı. Arkadaşları beni görünce "seninki gelmiş" gibisinden gülmeye başladılar. Arya onlarla vedalaştıktan sonra beraber yürümeye başladık. Elini tutmak istedim ama elleri ceplerindeydi. Elimi, aryanın ceketinin cebine sokup elini dışarı çıkarmaya çalıştım "ellerim üşüyor" dedi. Çantası olduğu için beline de sarılamazdım ben de koluna girerek onu sahiplendim. Evet, normalde kızlar erkeklerin koluna girer ama hiçkimse umrumda değildi, bu kadar günden sonra iki arkadaş gibi yürüyemezdik. "ben çok üşüyorum tramvayla gitsek" dedi oysa ben daha uzun süre beraber olmak istiyordum ama bunun üzerine ne denebilirdi ki? "Tamam, tramvayla gidelim" dedim içimdeki burukluğu belli etmiştim zaten sadece bazı akşamlar eve yürüyor nadir olarak da kafede oturuyorduk onu görebileceğim dakikalar sınırlıydı. "ben bilet alıp geliyorum" dedi "tramvay geldi zaten bende bilet var gel" dedim tramvaya bindik. Tramvayda yan yana duruyor birbirimize bakıyorduk. Sırf konuşalım diye Merak bile etmediğim iki üç şey sordum.

sonbahar için yazılmış olsa tam uyacaktı bu şarkı ama yine de o günü hatırlatır bana.. ( https://www.youtube.com/watch?v=TUZvHOoQAYI )

Tramvaydan indik, arya bir süre durakta hiç hareket etmeden benim olduğum tarafa uzun uzun baktı ama farkındaydım ki bakışlarının menzilinde ben yoktum. Sanki O an onun için dünyanın en saydam maddesiydim ki benim dışımdaki her şeyi gördü. "bir şey mi oldu?" diye sorarak onu düşlerinden çekip aldım. Burnu üşümekten kızarmış ve dudakları soğuktan kurumuştu. Gözlerime bakmadan "hayır" dedi bir süre daha baktı ve hiç yüzüme bakmadan yolun karşısına geçtik. "tamam daha fazla gelmene gerek yok" dedi şaşırmıştım "vaktim var" dedim "gerek yok burda vedalaşalım işte" dedi arya ile en kısa sarılmamızdı bu. Yüzümü yüzüne yaklaştırdım "burda olmaz babam buralarda olabilir" dedi inanılmaz soğuktu bana karşı ve ben arya ile görüşmeden önce daha iyi olan halimi kaybetmiştim bu onbeş dakika içinde olanlara anlam veremiyordum. Ruh gibi tramvayla çarşıya geri döndüm ve kafamdaki onlarca düşünceyle derse girdim. Mutlaka tüm bunların bir açıklaması olmalıydı. Eve geldiğimde mesaj atmadım sadece düşündüm gece yarısı balkona çıkıp hem sigaramı hem sonbaharı bitirdim ya da onlar beni bitirdi...

Herkese keyifli geceler beyler.