çok taktan bir duygu aslında. hiçbir şeye sahip değilken herşey sana yüklenir, herşeye sahipmişsin gibi gösterilir. hep güçlü olmak zorunda kalırsın. hep birilerini koruman gerekir gibi hissedersin. senin olmayan, asla olmayacak, sana zerre değer vermeyen insanları bile koruman, sahip çıkman gerektiği yüklenir sana. ezilmemek için saçma sapan şeylere başlarsın kaybolup gidersin. erkeklik kocaman bir yalandır. herşey kadınların zekasıyla kontrol edilirken sen sadece kukla gibi onların sana direk söylemediği seni manipule ederek yaptırdıkları şeylerden ibarettir. işin garip yani bunu çoğu zaman onlar bile fark etmez. tarihden süregelen bu gerçeklik muhteşem bir döngü içinde devam ediyo. biz herşeye sahip olduğumuzu sanırken aslında sadece avcunuzdaki yaşam formlarıyız. biz sizler için yaratıldık, siz hiçbir şeye elinizi sürmeden, kirletmeden biz sizin için herşeyi halletmek için varolduk. sizi hep ezik gösterdiler bize, hatta aşağlık ancak sizi gibtiğimizi bile sanarken, sağda solda konuşurken erkenden tatmin olan biz, tatmin olmayan sizdiniz. yani asıl gibilen bizdik. ki işin garip yani gibmek yoktur gibişmek vardır.