bende yazmak istiyorum zaten bu konuda başlıkta açmıştım bugün neyse kısacası
10 dakika içinde hem ağlayabiliyor hem kahkaha atabiliyorum
En küçük şeye bile saatlerce üzülebiliyorum
kötü bişey ama böyle gözde olmak istiyorum ya da olamayınca bunu kafama takıyorum
normalde utanmam arkadaşlarımın yanında falan ama 2 kişilik konuşmalarda çekiniyorum bu kadar ama acayip üzgünüm ya hele tekken yani tek derken bazen toplumda bile tek kalabilioyrum hemen yüzüm düşüyo iki dakika düşünsem gözlerim doluyo ama sonra sanki bişey olmamış gibi davranabiliyorum çevremdeki insanlara kötü şeyler oluyor çok kısa bi süre üzülebiliyorum . bide son olarak konsantre olamıyorum günün yarısından fazlası uyuyorum ve insanları sanki hep aynıymış gibi görüyorum kendimi farklı görüyorum elimden olmadan ve şuan artık kimseye tahammül edemeyecek duruma geldim gerçekten çok kötü bişey yaşama amacım yokmuş gibi etrafımdakilerden kurtulmak istiyorum kimseyi sevemiyorum tam ergenlik yaşımda değilim 19 yaşındayım kız olduğum içinde yani ergenlikten değil ama uzun süredir böyle tabi bu derece en küçük şeye yalnızken gözleri dolma derecesinde değildi ya da insanları hazmedememe