Zaman ilerledikçe olgunlaşıyor, sporu oyun olarak görmemeye başlıyordum..

Biraz okul çevremden bahsetmek gerekirse hiç arkadaşım yoktu ilkokulda çünkü hepsini dövmüş, kolunu kırmış, yüzlerini parçalanmıştım.. Klagib olarak bu tipler yanıma gelirlerdi ve klagib muhabbet geçerdi..

• kardeşim sen karateciymissin işlemez bize karate merata beni dövebilir misin ? (klagib kaşı beni diyen insan ışte aq)
• ahh ne vuruyon lan ahh lan koşun gibtim olm seni çıkışı bekle.. (hep aynı senaryo, farklı insanlar yav nolur bulaşmayın bana sinirli yapım var zaten üstüme geliyonuz sonra dövünce ben suçlu oluyorum..)