dün dedim ki tamam dedim budur mutluluk. böyle denizin ortasındayız, gemide. duygu var yanımda, güneş hafif hafif batıyor. sarılmışım ona, dışarıda bizden başka kimse yok. yüzüne baktım, gülümsedi. mutluyduk ikimizde. sarıldım sonra ona arkadan. ellerimi tuttu, öptüm boynundan. aman tanrım! denize karşı sarılmış duruyoruz, titanik misali. denizin dalga sesi, kokusu geliyor burnumuza. konuşmuyoruz ikimizde, konuşacak bir şey yok çünkü. konuşulabilecek, hissedilebilecek her şeyi hissediyoruz zaten ikimiz de. kollarımın arasındaki her saniye daha da çok seviyorum onu. daha sıkı sarılıyorum ona. o da daha sıkı tutuyor ellerimi. başka bir şey düşünemiyoruz, birbirimizden başka hiçbir şey. geçiryor saniyeler, hiç olmadığı kadar hızlı.. seni seviyorum diyor bana titrek bir sesle.. bende diyorum, bende seni seviyorum, her şeyden, herkeste çok.. daha önce hissetmediğimiz kadar mutluyuz, huzurluyuz ikimizde. sonra kendimi yastığa sımsıkı sarılmış şekilde yatakta buluyorum.. şimdi söyleyin bana; suç benim mi ? mutsuz olmak benim suçum mu? fuck!