kendimi herzamanki gibi, mükemmel hissediyorum. kafamda kurduğum gelecek hayalleri yok, bir amacım veya hedefim yok. şuanda, harikayım.

gelecek çok çabuk gelecek, gözümüzü açıp kapayacağız ve 40 yaşındayız, bir kez daha ve 80. bir sonrakinde ise yok oluş.

bu yüzden, şuanda mükemmelim.

her geçen dakika, mükemmelliğimi benden uzaklaştırıyor ve yok oluyorum... güçsüzleşiyorum.

bu yüzden bir beklentim ve geleceğim yok, beklentiler beni yok olmam gerekenden çok daha önce ve hızlı bir şekilde yok ediyor, zamanı hızlandırıyor.

bir gün içerisinde, bir sene yaşamak nasıl birşeydir bilir misin?