1. 26.
    0
    @24 haklısın ama bir yanım acıdan kahrolurken öbür yanımda tatlı bir gülümseme var.o teselli de yeter inşalla

    nese edayla sinemaya gitmeler, okuduğumuz kitap üzerine saatlerce konuşmalar... (tam uyuşmazdık hiçbir zaman, işte tartışmalarımızı ateşli yapan da buydu).onunla olmak o kadar keyifliydi ki bir ara edayı ne kadar sevsem sevgilim olsun istemedim, azıcık da olsa, çünkü o günlerin getirdiği bıdı bıdı sevgili muhabbetleri falan bunlar ilişkimizi yıpratıcak gibi gelirdi. bazen de kendime hakim olamaz saçını okşardım ya da çok kızarsam, tartışma iyice alevlenirse, gider sarılır ve yanağına bir tane öpücük kondururdum. allahım derdim ben bu kıza aşığım,bu dudaklara yapışmalıyım ama böyle mutluyum...
    ···
   tümünü göster