• otobüsten indiğimde henüz güneş kızıllığa bürünmemişti. önüne mendil açmış bağlamasıyla türkü söyleyen bir adam, vapur gezintilerinden gelen saçma yabancı şarkı sesleri, bigiblet süren, köpeğini gezdiren, yürüyüş yapan insanlar. her zamanki gibiydi sahil şeridi. dalgalara en yakın bankı bulup oturdum. sigara yakıp gün batımını beklemeye koyuldum. ama daha 1 saat filan vardı güneş'in dünyanın başka bir yerinde sıradanlığa uyandıracağı insanlara kavuşmasına. bu sırada yine edebi çift kişilikli yanım susmuyordu. bu süre içinde bir iki paragraf bir şeyler yazmak istiyordu. kırmadım onu.