neyse esranın taavırlarından rahatsız oluyor kezban grubunun(özellikle esranın) hergün gözlr tacizine marus kalıyordum. hani büyük bi suç işlersiniz ya birileri sizin o suçunuzu bilir işte öyle bakıyorlardı bana oysaki ben suçmu işlemiştim sanki sadece sevmiştim amk. evet benn yavaş yavaş depresyona giriyordum okulda benden zayıf çocuklar benle dalga geçer olmuştu(çok üzgün olduğum için yürüyüşüm ,konuşmam ,derslerdeki başarım vs. çok değişmiştim).tam bi depresyon yaşıyordum ve beyler inanırmısınız artık ben kafayı yiyorum gibisinden düşüncelere başlamıştım arkadaşlarım ise (ki pek yoktu) benim bu halimle sadece dalga geçerdi derdimi dinleyen olmazdı doğru düzgün dinleyende susardı genelde amk yorum yapmazlardı .nedenini bilmiyorum. ama şöyle bişey vardıki derslerimin düşmesi milleti sevindirmişti sanırım bana daha basit biri gibi davranmaya başlamıştı herkes bense sadece onu düşünüyordum ve yapılan en basit alaylara bile karşılık veremiyordum kavgacı halimden eser kalmamıştı artık bir korkaktım sadece. neyse sonra ben bigün cansuyu gördüm öğle arasında koridorda zütünü kalorifere dayamış elinde kitap soru çözüyordu (sınıfa gitmemesini sınıfta kimsenin olmaması ve benim yanına gideceğimi düşündüğünden olduğunu tahmin ettim .ama bilmiyorum neyse)yanına gittim ve konuşma şöyle:

b:cansu bana dargınmısın(niye olacaksa dıbına koyim ama söyleyecek bişey bulamamıştım)
c:yoo niye dargın olayım
b:bilmem bana bakınca dargınsın gibi geliyor
c:hmm yok sana öyle gelmiş
b:peki iyi o zaman (hafifçe yanına yanaştım aynı kalorifere zütümüzü dayamıştık)
c:ben gidiyorum görüşürüz(ben yaklaşınca birden gitti kevaşe çünkü bizim sınıftan bi kız koridorda durmuş bize bakıyordu anasını gibeyim onun)