• sıska, yağmur vermezliği aşikar bir bulutun deniz üzerindeki tamamlanmışlığına seyre dalmışken gördüm o silüeti ilkin. hep yaptığım gibi içinde umur barındıran ama böylesi daha haz verici olduğundan boşvermişlikle hemhal olarak, rüzgarın ne çalarsa ona göre oynamak zorunda olduğu buluta döndüm yüzümü.
içimdeki hüzünlü düşünleri öldüreceği umuduyla soluduğum sigara dumanı daha da canlandırıyordu onları. mutlak bilgiye ulaşamamamın süregidişinde ne önemi vardı zaten. bu tür şeylerle oyalanacaktım. ekseriyetle tabiatın en iğrenç yerlerine doğru sürüklenip yapışan bir toz olan benliğimin tek önemsediği şey hazdı. ben de onun küfr-ü imana hiç girmeyen müridi.
aynada kendimi başka bir tarafa bakarken yakalamak isteminin olmazlığını sürekli yüze vuran toplum ve ben. yakalayana dek toplumla bütünleşik yaşamanın ve aynı zamanda ondan kaçmanın zamaneliği içerisinde mahpustum. sürekli kaçmak tezahür etmeliydi zihnimde. ama her yerdeler. bir dolmuş koltuğunda para uzatan bir el'ler, deryayı seyre dalmışken arka fondaki 'çekirdek isteyen var mı' sesiler, bütün saç tellerini kırbaç edinmiş bir kadını ehlileştirmek isteğimin karşısındaki saç telleri ekicisiler.
anıların bile içerisindeler. dişlerini her yerime geçirmiş kurtulmamı bekliyorlar. ya da daha beteri bir diş edinip başka bir özgür insanın etine geçirmemi istiyorlar. yapmayacağım. yapmayacağımı bilecekler. bildireceğim.