alın size hayat hikayemi ifşa ediyorum

Tabi bu durum beni kastığı için çıkış noktası arıyordum kendime . işin aslı artık hayatımda önemli değişimler almak yerine beni samsuna bağlayacak şeylerin peşinde koşuyordum. Çünkü değişimler beni yoruyordu. Cafeden çıkmıyordum. Tüm günüm orada geçiyordu. Bizim çocuklar kızlara yazarken bende cafedeki pc mühendisi ali abiden bir şeyler kapim peşindeyim. Emrah vardı en yakın arkadaşımdı birde ilhan. bu malların böyle dertleri olmadı hiç hayatta . Benim gibi sorunları yoktu. Çünkü benden az görmüşlerdi çoğu şeyi. Doğal olarak kızlarada yazmanın peşindelerdi.

Bir gün öyle oturuyorum kafenin bar kısmında ( bar derken yüksek sandalye , tezgah var , çay makinesi var ağız alışkanlığı bar diyorduk biz oraya . ) Özge geldi . Oturduk çay falan verdim . Konuştuk ettik. Ciddi anlamda ilk o zaman konuşmuştuk . sigara falan derken kız her cümlesi ile sanki hücrelerimi fethediyordu. Hipnoz oluyordum ona karşı. Muhabbet ilerledikçe ve bana baktıkça dengem düzensizleşiyor ,sanki gözle görülmez bir el beni sarıyor mumyalıyordu.

O akşam eve gittiğimde kafamda hiç bir sorunumun kalmadığını ve özgeyi düşündüğümü fark ettim.