ogan bayurgen

pek tabii ki yaşayacak zamanı kalmamış olmasıdır. haftanın altı günü ve bazen yedi günü çalıştıktan sonra hayat ne içindir. yılda 15 gün tatil mi yapmaktır hayat?

çalışmamakta ayrı derttir. bu kere de hemen her şeyin para karşılığı olduğu bu dünyada hayatta kalmak imkansızlaşmaktadır.

sosyalizm? ama insanlar ona da inanmıyor ki! büyük bir çelişki!

aslında hemen herkeste bir gün zengin olma, yüksek standart bir hayata malik olma umudu mevcut. bu ihtimal özellikle diri tutuluyor. piyangolar, sayı çekilişleri, televizyonlarda gösterilen aşırı başarı hikayeleri... fakirlikten zenginliğe adım atmış insanların hikayeleri dilden dile dolaşır. vehbi koç pazarda peynir satarak başlamış filan..

bu ihtimallerin küçüklüğü insanları eşit ve daha ferah bir hayat idealine yöneltmeye yetmemekte. eşit olmak cazip değil insan için. bugün eşitlik ilan edilse kim bilir kaç insan bunu iade etmeye çalışırdı.

netice? kapitalist sistemin devamı. haftanın altı yedi günü geç saatlere kadar mesai, karşılığında standart altında vasat bir yaşam. zaman yok. akşam eve gelirsin, yorgunsundur. yemeğini de yiyince tatlı bir uyuşma hasıl olur. televizyon yahut internet, sonrasında gece alelacele geçer. sorumluluk duygusu ve güçsüzlüğün seni yatağına doğru yönlendirir. sonrası uyku ve rüyalar. özgür olduğumuz belki de tek yer.