1. 1.
    -1
    dumanını üfledim ağzımın kenarından yavaşça, kendimi birden öldüremiyordum ya böyle yavaş yavaş zehirliyordum işte. belki de bu güne kadar yaptığım kötülükler için ceza veriyordum kendime kim bilir. güneş yeni çıkmaya başlamıştı. ufuk turuncu gök mordu daha, bir fırt daha çektim sigaramdan derince, yavaş yavaş üfledim. dudaklarımı gıdıklarcasına geçiyordu duman, ciğerimin içinde derinlerde mutluluk vardı gözlerimde uykusuzluk, dudaklarımda adın. yine senin adın. hep senin adın. ne gibtirip gitti şu ağzımın ucundan sigara dumanı gibi, ne içimde kaldı zehiri gibi.
    ···
   tümünü göster