Elife çok güldüğüm capsleri gösteriyodum benim beğendiklerimi oda beğeniyodu şiddetli bi yağmur yağıyodu o gün dışarda pek kimse yoktu. sırıl sıklam olmuştum yağmuru içimde hissediyodum bi teyze pencereden
kafasını çıkarıp oğlum dışarıda fırtına var sen deli gibi telefonunu bi sağa bi sola çekip gülüyosun evine git acıyorum haline diye bi tepki verdi. Elifin elini tutuyodum, yok biz üşümüyoruz be teyze o kadarda soğuk değil senin için geçmiş dedim
ben o kadınla dalga geçtiğimi sanıyodum bi tepki vericekti ama o söylediklerimi umursamadaki sadece cümlenin başındaki biz kelimesine takıldı '' ne biz'i oğlum sen 2-3 günde bir bu parka gelip telefona bakıp gülüyosun birileriyle konusuyosun galiba bilemem
amaaaan banane camda olduğum halde üsüdüm bak sende evine git hastalanmadan hadi'' dedi. Elifin elini sıkmaya başladım tam pencereyi kapatırken elifin elini havaya kaldırıp bak iste burda diyecektim ki olmadı amk elimi havaya kaldırıp arkama baktığımda
hic kimseyi göremedim. Sozcukler dilimden dökülmedi bak işte burada diyemedim kadında çoktan kapatmıstı pencereyi tuylerim diken diken oldu beni, beynimi, kalbimi bi soğukluk sardı elimi kaldırmaya calıstım
kaldıramadım bi adım atıp yurumeye calıstım yürüyemedim 2 dk boyunca hicbirsey hissedemedim hicbirsey düsünemedim sadece üşüdüm çok üşüdüm amk 5 metre kar yağsa 1.80 boyumla cıplak vaziyette karların içinden
istanbul boğazında karşıdan karşıya geçmeye çalışsam belki buz tutsam yinede böyle üşümezdim. yağmurun suyun soğukluğu değil yalnızlığın soğukluğuydu bu.