31 Temmuz Cuma, buradaki ilk ziyaret günüm. Yolun uzak ve maddi durumumuzun zayıf olmasından, ziyaretçimin gelemeyeceğinin bilincindeydim. Yerli ( Kastamonu ve ilçeleri dahil ) mahkumlar erkenden kalkıp hazırlığını yapmışlar, ziyaretçilerini bekliyordu. Saat 09:30’da başlayan ziyaret akşam beşe kadar sürmüştü. Koğuşumuzdaki gurbet mahkumu Nevzat Dayının ziyaretine hanımı, kızı ve torunları gelmişti. Yazmış olduğum notta evimi aramalarını, benim iyi olduğumu, merak edilecek bir durumum olmadığını ve selamımın iletilmesini, Araç PTT Müdürüne yazmış olduğum mektubumun bizzat kendisine verilmesini istemiştim. Ziyaret, aralıklı demir parmaklarla bölünmüş, cam bölmesi olmayan küçük bir salonda yapılıyordu. Mahkumlardan çocuğu olanlar çocuklarını yanına alıp, hatta koğuş içine ve bahçeye de alıp, sevip, koklayıp, öpüp okşayabiliyordu.