beni yoran hayata karşı son yazılarım

Biz barın en dış yanında cam kenarında oturuyorduk. Benim sırtım cama dönük olduğu için geliyor mu diye sürekli arkama bakıyordum içim çok hareketliydi. Berke durumu görünce “tamam sen rahat ol ben gelince söyleyeceğim” dedi yağmurla ikisi gülüştüler ben de onlara katıldım ama hala aklım arkadaydı. Biraz sonra berke “geldi kanka yanında bir çocuk var onla konuşuyor girecek birazdan” dedi. Kim amk bu çocuk daha başlamadan bitmesin! Bizimki geldi içeri bakınıyor hepimiz ona doğru bakınca şaşırdı sonra şaşkınlığını kapatan gülümsemesi yüzüne yayıldı. “hoş geldin” dedim önce davranarak. “hoş buldum” dedi ben o anda yanıma doldurduğum montla çantayı unutmuşum kız biraz ayakta kaldı ben eşyaları toparladım oturduk yağmurla arya konuşuyor berke ile ben dinliyorum. Fırsat bulup kapıdaki pekekentin kim olduğunu sordum adı onurmuş git dese de peşinden gitmiyormuş ısrar edip bara kadar onla gelmiş. “o zaman bir daha uzak dur” dedim. Arya “telefonda dediğimi söylemedin dimi” diye yokladı yağmuru üçümüz de gülmeye başladık “ses hoparlördeydi” diyebildi sonunda. Biraz kızar gibi yaptıysa da fazla önemsemedi ve havanın kararmasıyla o bardan kalktık ve geçen sefer maç izlediğimiz bara gittik.