beni yoran hayata karşı son yazılarım

( https://www.youtube.com/watch?v=XMFaM850XeY )

O gün arya ile aramızda şöyle bir konuşma geçti:

-Arya, iyi ki dün gelmemişsin
+neden?
-çok sarhoştum
+ne içtin yine
-Önüme gelen bütün şişeleri içtim bilmiyorum
+peki bugün çalış biraz derslerine
-Çalışırım, ah bi gitsek şu Üniversiteye de
+kafanda bir yer var mı?
-ege Üniversitesi gemi kaptanlığı
+gemi kaptanlığı mı neden?
-insanlardan uzaklaşmak istiyorum
+ama o zaman hep uzak olacaksın
-Beni bağlayan bir şey olsa vazgeçerdim zaten
+hiç gerçekten olmayacağına inanarak hayal kurdun mu yada ya olursa dediğinde elin ayağın birbirine dolaştı mı?
-hayır hiç şüphe duymadım kendimden, kimsem yok sayılır zaten alıştım buna. Olmazsa da olmaz ama olmasından korkmuyorum
+öyle değil, ben yanındayım
-tamam da ne zamana kadar?
+sen beni bırakana kadar
-Sence ben seni bırakır mıyım?
+bırakma
-Bırakmam, bırakamam..

En kötüsü de bu kadar alışmak bu kadar emin olmak. Aynı insan farklı davranışlar, aklım almazdı nasıl oldu inandım? Kim ne kadar değiştim dese de eski halinden izler taşır.