hayatımda ne zaman bu kadar üzüldüm bu kadar agladım deseniz öyle bir an yok. o an dışındaki duyguların hepsi yalan. hepsi hikaye. sırf üzülmesin diye ellerimi ıssırmaktan kanatmıstım neredeyse. kapının önüne cıktım. birtane hemşire geldi. iyi misiniz dedi. iyiyim dedim. bir bakayım isterseniz doktor beyi cagırayım felan dedi. yok dedim. aglamaktan konusamıyorum. siz içeriye bakın dedim. hemşire içeriye girdi. kafayı yemiştim bitmiştim lan resmen bitmiştim. kıza operasyon sonrası cay ve sandviç verdiler. kendine gelmişti. içeriye girdim. onları yiyordu işte hemşirler tekrar gelip baktılar kanama var mı felan diye. mutlumusun dedi. cevap vermedim. gerçekleri öylesine suratıma vuruyordu ki bembeyaz olmustum. ufagım daha lan belki 19 yaşındayım. nasıl saglıklı düşünebilirdim ki.