bir süredir evdekilerlerde sorunlar başlamıştı. konuşmuyordum sessizdim sürekli düşünüyordum. yaşım ufaktı. bu yükü gögüsleyebilirmiydim bilmiyordum. okuldan geldikten sonra kızla bulustuk yemek yemege gittik. kız özellikle aman bu varsa yemiyim ben bu bebegimize zarar verir gibilerinden konustu. elimde menü vardı. zaten bu laftan sonra ben doymustum. tamam hadi kalkalım dedim. kalktık. aşkım dün annem bana bebekligimin resimlerini gösterdi ne kadarda tatlıymısım. bizim bebegimizde öyle olur mu ki dedi. giberim anasını böyle işi dedim içimden. suratına baktım. merak etme o kadar güzel bir cocuk olacak ki dedim. kız bana sarıldı. yapma be kızım yapma işte ulan ayakta durmaya mecalim yok. benden bekleme bişeyler demek geldi içimden söyleyemedim