can: şu an kendimdeyim abi. ama bazen öyle bir senaryo geliyorki aklıma tamamen onun içinde yaşıyorum. o zamanlar ne yaptığımı bilmiyorum. sonra kendime gelince işte böyle çok utanıyorum abi.

mert ile baya üzülmüştük panpalar. bir aile çocuğunu nasıl böyle atıyordu ilgilenmiyordu. çocuk bizi kesse resmen bunlar yüzünden. neyse o olaydan sonra ben mert ile kaldım can odada tek kalıyordu. okuldan kayıt silme işleriyle uğraşıyordu 2-3 güne gidecekti. ve ailesi gelmedi almaya biz uğurladık oğlanı. ben odadan bi şiler almaya gitmeye bile korkuyordum. can kapıyı açıp deli deli bakıyor gelsene içeri diyip elinde makas sallıyordu çoğu zaman. giremedim içeri yemedi. laba bile sandaletlerle gittiğim oldu amk bu yüzden hocalarla konuşup.

akşam yemeklerinde canı da çağırıyorduk dışarda üçümüz yiyorduk asla onunla tek kalmamaya çalışıyorduk yoksa net kesecekti bizi zaten.