beni yoran hayata karşı son yazılarım

Berke ile buluşmuştuk o gün bana yağmur ile konuşmarını anlatmıştı. iyi gidiyorlardı en azından benim gibi değillerdi. Dostum adına sevinmiştim. O mekandan çıkıp aytuğ emre murat ve tanerin yanına gittik. Çoğu zaman haftanın bu günü toplaşır "back wood" marka ballı böğürtlenli ıslak puro içerdik. Hiçbir zaman o günkü tadı alamadım. Murat emre ve taner sigara içmiyorlardı sadece puro. O sıra berke yanıma geldi "kanka benim biraz işim var" diyerek mesajı göstermişti "ben de ... Kafenin önündeyim işte eve gideceğim" diye bir mesaj yağmurdan. O kafe bize çok yakındaydı. "lan git o zaman sakın kaçırma" dedim. Kızın yanında puro içmemek için, yakalı henüz birkaç dakika olmuş purosunu söndürdü. Bana millet sordu nereye gidiyor diye de bilmiyorum işim var dedi diye geçiştirdim.

Puromun bitmekle bitmemek arasındaki acı kısmını içiyordum karşıdan yağmurla berke geçti. Elini tutmuyordu sadece konuşuyorlardı ve soğuğa rağmen yüzlerinde sıcak bir ifade vardı. Son dumanı çekip puroyu kül tablasına bastım. Bizimkiler de görmüş olacak "herifin işi belli oldu beyler" diyip kahkahayı bastılar. Ben de aryanın harcadığım gülümsemenin tamdıbını orada bitirdim. Evet sanırım olmuştu bu iş. Evet ben ilk defa sonbaharda bir iki insanı birbine bu kadar yaklaştırmıştım. Sonuçları asla tahmin edemezdim.