beni yoran hayata karşı son yazılarım

Arya ile artık her gün konuşur oldum. O gün resmi bir tören vardı ben okula gitmeyecektim.
-Günaydın nasılsın
+ günaydın, törene hazırlanıyorum
-tabi sizin okul sana yakın, ben gitmiyorum.
+Peki niye erken kalktın?
-Her şey için, geç kaldığım her şey için...
+belki geç değildir
-bu arada sen neden okul değiştirdin?

Konuyu değiştirmiştim. Okul değiştirmesinin sebebi artık okulun anlamı olmamasıymış kal diyen olmamış. "keşke gitmeseydin, her tenefüs seni görmeye bu kadar alışkınken hiç görmemem çok zor geliyor" dedim. Törenden sonra mesaj attı "ne yapıyorsun?"diye. "berkelerle oturacağız, sen? " dedim "tramvay bekliyorum, yağmur çağırdı" dedi ve birden kendimi yüz kilo daha ağır hissettim. Mesaj yazmadım sadece gözlerimi cama yöneltip orada olup olmadığına baktım. Evet beyler bana en yakın kapıdaydı. O da bu tesadüfe şaşırmış olmalıydı ama ifadesi kendinden emindi. Küçük siyah botları siyah dar kotu, füme geniş boğazlı tişörtü, siyah deri ceketi siyah mat ojeleri sol kulağındaki 9 farklı küpe ve bana bakan iki siyah göz ile karşımdaydı. Boynunda da su perisi kolyesi. Demek hala takıyordu. "tuhaf oldu bu tesadüf" dedim gülümseyerek. "evet ama sevdim bunu" dedi. Normalde benim kendinden emin onunsa daha ürkek olması lazımdı ama ikimiz de normal değildik.