bir an yeryüzü sallanmaya devam edecek ve hiç durmayacaktı zannetim. çok sevdiğim bi komşumuz vardı cevahir abla. evlatlık verilmiştim 2 günlüğüne.ama dayanamayıp geri dönmüştüm ailemin yanına.ve o an sokakta onu feryatlar içinde görünce gözyaşlarıma hakim olamayıp bir çocuğun ağlayışı ne kadar iğrençleşebilecekşe iğrençleşerek ağladım burnum pislik içinde...